Piet-Hein Zijl is de gastexposant tijdens Open Ateliers Dwingeloo op zaterdag 20 en zondag 21 juli.
Zijl ontwikkelde zijn tekenvaardigheid in de jaren ’60 bij onder meer Wim Vellekoop Piet Klaasse en Klaas de Poel. Etsles kreeg hij van Gerrit de Jong van 1968-1970. Zo exposeerde Zijl geregeld met Zaanse grafici, ook wel solo, een enkele keer buiten de Zaanstreek (Tallbo in Zweden in 1995, De Secretarie in Meppel in 2008). Hoewel zijn ouders hoogopgeleid waren, hielden zij van traditionele kunst. Zijn vader was gek op Da Vinci, Zijl hieldt als tiener al van Van Gogh en nog meer van Rembrandt. Zijl imiteerde in portretten en landschappen in pentekeningen en etsen diens techniek en ontwikkelde geleidelijk zijn eigen stijl. Piet Hein stuurde een werk in voor LangLeveRembrandt, ter gelegenheid van het 350e sterfjaar van zijn grote inspirator (getiiteld ‘Selfies’) en dingt mee naar een plekje in het Rijksmuseum tussen 15 juli en 15 september van dit jaar. 'Kunst moet je niet zo maar uit de mouw denken te kunnen schudden, aldus Zijl.
Klein formaat werk in St. Nicolaaskerk
Tijdens OAD is er voornamelijk klein formaat werk te zien van landschappen die in 2018 in Zuid-Engeland, Tsjechië en in Drenthe zijn gemaakt. Hij gebruikt pen, aquarelpotlood en gemengde techniek. Zijl omschrijft zijn stijl als romantisch realisme. Hoewel hij wel in kleur werkt, (de Karelsbrug Praag bijvoorbeeld), is het een uitzondering. Een collage (van zwartwit kopieën) uit zijn reeks ‘Rembrandtfestivals’, pedant van de ‘Selfies’ voor het Rijks, wijkt wat inhoud betreft niet af, alleen qua werkwijze. Dit betreft het meest recente werk.
‘Meester in het weglaten’
Zijn handschrift is zwierig en persoonlijk, en laat het plezier zien dat hij in tekenen heeft. “Ik sla geen concert of festival over zonder schetsboek! Ik probeer een balans te vinden tussen los en gedetailleerd, uitgewerkt. Suggereer soms bewust. Iemand gaf mij eens het compliment ‘een meester in het weglaten te zijn.” Met deze aanpak - die al aftastend gebeurt, voornamelijk naar de natuur - hoopt Zijl spanning te creëren op het platte vlak. Hij kent steeds minder angst om door te gaan, om zich letterlijk te verdiepen. “Ik herken daarin de doorwerkingen van Rembrandt. Dus voelt het als een soort thuiskomen.” Zijl hoopt dat bezoekers met een gevoel naar huis gaan iets gezien te hebben met een bepaalde, persoonljke en jawel, Rembrandtieke tinteling. Werk waar behalve herkenning vooral oprecht gevoel uit spreekt.
Ter opluistering speelt hij op de piano Barcarolles van Fauré en Chopin. En naast werk van Tsjechische componisten passende toonzettingen van Tsjaikovski, Glinka, Liszt, Grieg, Sibelius, en Debussy.